Baza wiedzy

W ostatnich kilku latach akcje jesieni i wszystkiego, co cozy, mocno zwyżkują. Media społecznościowe są pełne inspiracji w barwach kolorowych drzew, a pojawienie się w kawiarniach pumpkin spice latte zwiastuje ostateczny schyłek lata. Jesienne trendy nastają i przemijają wraz z opadnięciem ostatniego żółtego liścia – ale są też tradycje, które trwają nieprzerwanie od lat. Sprawdźmy, co ciekawego możemy zobaczyć podczas Oktoberfest!   Jako jeden z największych festynów ludowych na świecie Oktoberfest przyciągał co roku nawet do sześciu milionów osób, które przyjeżdżały do Bawarii z najodleglejszych zakątków globu. Monachijska celebracja chmielnych dożynek to jednak nie tylko okazja do spróbowania rozmaitych rodzajów piwa; podczas imprezy można przejechać się na karuzeli, spróbować specjałów lokalnej kuchni i podziwiać jedną z wielu organizowanych parad. Oktoberfest: kiedy się odbywa i jak wygląda wielkie święto piwa? Oktoberfest kojarzony jest najczęściej z monachijskim wydarzeniem, ale podobne festyny odbywały się na terenie całych Niemiec. Tradycja organizowania najsłynniejszego święta piwa sięga aż początków XIX wieku, po raz pierwszy oficjalnie zorganizowanego w… 1810 roku, przy okazji zaślubin Ludwika I Wittelsbacha i Teresy von Sachsen-Hildburghausen. Trwające pięć dni przyjęcie zakończyły wyścigi konne, a święto powtórzono w kolejnych latach, w końcu oficjalnie przekształcając je w Oktoberfest, który znamy dziś. Jak sugeruje nazwa, pierwotnie odbywało się w październiku, ale w 1872 roku zostało przeniesione na wrzesień; obecnie ustalony jest tylko ostatni dzień, który wypada w pierwszą niedzielę października. Dlaczego zatem Oktoberfest tak naprawdę rozpoczyna się we wrześniu? We wczesnych latach, im dłużej celebrowano, tym chłodniejsza aura zastawała uczestników festynu. Wciąż ciepłe i długie wrześniowe dni sprzyjają natomiast zabawie i degustacji chmielowego napoju.   Oktoberfest jest powszechnie kojarzony ze piciem piwa – i słusznie, skoro szacowane spożycie trunku można liczyć w milionach litrów – ale nie jest to jedyna atrakcja, która czeka na uczestników festynu. Z upływem czasu święto ewoluowało, a teraz na terenie wydarzenia można spędzić cały dzień, nie nudząc się ani przez chwilę. W mniejszych i większych namiotach można spróbować rozmaitych gatunków piwa, a potem przyłączyć się do wspólnego śpiewu i tradycyjnych tańców…

Nie bez powodu polszczyzna jest uznawana za jeden z języków najtrudniejszych do opanowania. Posiada niezwykle złożoną strukturę, jest pełna niuansów i pułapek językowych. Nic dziwnego, że język polski sprawia problemy również jego rodzimym użytkownikom. W tym artykule omówimy więc niektóre z najczęściej popełnianych błędów językowych.   Przykłady popularnych błędów językowych można mnożyć w nieskończoność. Drobne lub poważne wpadki słyszymy w wypowiedziach prostych ludzi, członków naszych rodzin, znajomych, polityków, przedsiębiorców lub wykładowców akademickich. Popełniamy je zarówno w języku mówionym, jak i pisanym, szczególnie w komunikacji cyfrowej: roi się od nich na portalach internetowych, a komunikatory i fora są nimi dosłownie usiane. Pleonazmy – jedne z najczęstszych błędów językowych „Spadać w dół”, „cofać do tyłu”, „adres zamieszkania” czy „akwen wodny” to zwroty często i chętnie używane, które brzmią znajomo i bezpiecznie. Tymczasem każdy z nich jest pleonazmem, czyli konstrukcją składającą się z wyrazów o takim samym lub podobnym znaczeniu. Przytoczone wyżej twory językowe to więc tzw. masło maślane, a tym samym jeden z najczęstszych błędów językowych popełnianych przez naszych rodaków. Słowa „spadać”, „cofać”, „adres”, „akwen” funkcjonują samodzielnie i zawierają dokładnie tyle treści, ile jest nam potrzebne. Błędy językowe związane z frazeologią Wielu z nas ma tendencję do mieszania ze sobą dwóch różnych związków frazeologicznych. Przykładem mogą być wyrażenia: „iść po najmniejszej linii oporu” czy „w każdym bądź razie”. Warto zastanowić się nad logicznym sensem takich konstrukcji: nie istnieje coś takiego jak „najmniejsza linia”, za to „linia najmniejszego oporu” – jak najbardziej. Drugi przykład to natomiast nieudana kombinacja wyrażeń „w każdym razie” oraz „bądź co bądź”. Tą czy tę pomyłkę? „Lubię tą dziewczynę” czy „Lubię tę dziewczynę”? Druga opcja, mimo że może brzmieć nieco nienaturalnie, jest tą właściwą. Zaimek wskazujący „ta” w bierniku przyjmuje postać „tę”, a w narzędniku – „tą”. Powiemy więc „Lubię tę dziewczynę”, ale „Rozmawiałem z tą dziewczyną”. Język jest jednak dynamicznie zmieniającym się tworem, a walka językoznawców z błędnymi formami będącymi w powszechnym użyciu często przypomina walkę z wiatrakami. Wobec tego dopuszczalne jest użycie obu form w języku mówionym,…