Baza wiedzy

Stereotypowo czas sprzyjający czytaniu to przede wszystkim jesień i zima… ale nawet jeśli lato kojarzy nam się z czerpaniem pełnymi garściami ze słonecznych dni i późnymi powrotami do domu, ma też pewnego asa w rękawie. Książki typu beach read od kilku lat robią furorę w mediach społecznościowych, a rankingi lektur idealnych na lato cieszą się ogromną popularnością.   Czasem wakacje to jeden z niewielu momentów, kiedy mamy szansę poświęcić trochę więcej czasu na czytanie – i dlatego ciężko nam wybrać książki na urlop. Ale o tym, że sporo czytamy latem, świadczą choćby bogato zaopatrzone lotniskowe księgarnie czy stoiska z prasą i literaturą będące nieodłącznym elementem krajobrazu każdego szanującego się nadmorskiego miasteczka. Te kiermasze bywają też ratunkiem dla moli książkowych, które błędnie oszacowały swoje możliwości i w połowie turnusu zostają na kompletnym bezksiążkowiu.   Mamy nadzieję, że dzisiejszy post pomoże Wam wybrać najlepsze książki na urlop!   Anatomia idealnej beach read – niech wciąga, wzrusza i inspiruje Przez wiele lat chick-lit była uznawana za tę infantylną i mniej interesującą siostrę literatury pięknej. Tymczasem lekka romansowa literatura o sprawach nie aż tak piórkowej wagi ma teraz swój moment i jeśli jesteśmy na etapie poszukiwania idealnej książki na lato, warto dać tym pozycjom szansę. Ogromną popularnością cieszą się w ostatnich latach książki Beth O’Leary, w tym zekranizowani już „Współlokatorzy”, podnosząca na duchu „Zamiana”, czy „W drogę!”. W tego typu literaturze wyspecjalizowała się Emily Henry, regularnie wybawiając nas z kłopotu, jakie książki wziąć na urlop – w jej dorobku znajdziemy m.in. „Ludzi, których spotykamy na wakacjach” czy po prostu… „Beach read”.   Jeśli intrygują was złożone relacje międzyludzkie i dynamika grup pełnych silnych osobowości, idealnym wyborem będą książki Taylor Jenkins Reid. Od „Malibu płonie”, przez intrygujących „Siedmiu mężów Evelyn Hugo”, aż po „Daisy Jones and the Six”, Reid dostarcza fabuły nakreślonej z prawdziwie hollywoodzkim rozmachem, uzupełnionej wyrazistymi postaciami i wyjątkowym klimatem. Całkiem niedawno doczekaliśmy się też polskiego wydania „Carrie Soto is back”, historii utytułowanej tenisistki powracającej po przerwie na kort – w końcu kiedy…

Nauka języka już dawno wyszła poza standard pracy z podręcznikiem i ćwiczeniówką – nawet jeśli są one podstawą prowadzonych kursów, ogromną rolę w procesie nauki odgrywa kontakt z treściami dostarczającymi niezastąpionej wiedzy o aspekcie kulturowym danego obszaru językowego.   Choć telewizji przyklejono łatkę rozrywki niskiej i mało rozwojowej, nie sposób nie docenić jej znaczenia jako łatwo dostępnej i, nie ukrywajmy, przyjemnej metody poszerzenia zakresu słownictwa. Niewątpliwą zaletą jest też fakt, że seriale pozwalają na eksplorację obszarów języka zazwyczaj pomijanych na kursach, stwarzając wyjątkową okazję, by posłuchać native speakerów i całego mnóstwa akcentów, z którymi możemy się zetknąć. Dzisiaj przedstawimy kilka seriali, które pomogą Wam podszlifować angielski – i kilka nieanglojęzycznych tytułów. Pilot w dłoń, czas na seans!   20 minut dziennie dla zabieganych: sitcom ratuje sytuację Sitcom jako gatunek może i ma swoje lata świetności za sobą, ale trudno znaleźć lepszy serial do nauki języka. Krótkie odcinki można obejrzeć nawet w drodze komunikacją do pracy czy podczas przygotowywania posiłku, a lekka i niezobowiązująca fabuła skupiająca się wokół codziennych czynności i humoru sytuacyjnego świetnie utrwalają najpotrzebniejsze frazy. Co polecamy w szczególności?   – Klasyka, czyli „Przyjaciele”. Dziesięć sezonów i ponad dwieście odcinków to mnóstwo materiału do nauki, który przede wszystkim oscyluje wokół codziennej komunikacji. Sercem serialu są dialogi między postaciami, dlatego będzie on świetnym wsparciem dla umiejętności konwersacyjnych. Jeśli spodobali Wam się „Przyjaciele”, warto też dać szansę innemu sitcomowi o szóstce młodych nowojorczyków – „Jak poznałem waszą matkę”.   – „Współczesna rodzina”. Pełna ciepła i humoru opowieść o losach wielopokoleniowej rodziny, która pozwoli w ciągu dwudziestu minut pierwszego odcinka usłyszeć, jak różny może być angielski. Jedna z bohaterek mówi po angielsku z kolumbijskim akcentem (i z rozbrajającym uporem nazywa helikopter „Takatakatakataka”), Mitchell i jego partner Cameron bezustannie nawiązują do dzieł kultury – zarówno tej pop, jak i wysokiej – a reprezentanci najmłodszego pokolenia wtrącają do swoich wypowiedzi internetowy slang.   – „Teoria wielkiego podrywu” będzie świetnym wyborem dla osób, które oprócz codziennej komunikacji chcą też poznać trochę słownictwa z obszaru nauk…