Do rewolucji cyfrowej z pewnością możemy zaliczyć dynamiczny rozwój sektora gier komputerowych. Już dawno przestał budzić skojarzenia z prostymi platformówkami lub brutalnymi grami akcji i specyficznymi ludźmi, którzy spędzają przy nich niepokojącą ilość czasu. Gry wyszły na światło dzienne, a razem z nimi również gracze. Tym samym gry stały…
Przez wiele stuleci swojej historii Kraków wielokrotnie zmieniał oblicze: siedziba królów polskich stała się mekką bohemy, a obecnie jest popularną destynacją turystyczną, gdzie zimowe powietrze trzeba dobrze pogryźć… Niezależnie od tego, czy unikamy stolicy Małopolski jak ognia, czy nie wyobrażamy sobie życia poza nią, trzeba przyznać, że ma niepowtarzalny charakter.…
Dni tygodnia należą do jednych z pierwszych słów poznawanych w trakcie nauki języka obcego. Jeśli chodzi o angielskie nazwy, możemy się też często spotkać z nimi w życiu codziennym – chociażby korzystając z kalendarza. Angielskie nazwy dni tygodnia są zatem dobrze znane większości ludzi. Czy wiecie jednak, co wspólnego mają z bohaterami Marvela? Okazuje się bowiem, że etymologia (czyli pochodzenie) tych słów jest szalenie interesująca i raczej nieznana szerszej publiczności. Znajdziemy tam nordyckich bogów, ciała niebieskie oraz odwołania do łaciny i staroangielskiego. Przyjrzyjmy im się z bliska i rozszyfrujmy, do czego odnosi się nazwa każdego z dni. Poniedziałek, czyli księżyc Nazwa pierwszego z dni tygodnia pochodzi od łacińskiego dies Lunae, po angielsku: the day of the Moon, czyli dzień księżyca. W staroangielskim brzmiała ona Monandæg – w miarę upływu czasu i zmian zachodzących w języku przekształciła się w dzisiejszy Monday. Wtorek, czyli wojna Znów mamy mały odnośnik do łaciny, w której ten dzień był poświęcony bogowi wojny – Marsowi. Jednak jako że język angielski należy do rodziny języków germańskich, rzymskiego boga zastąpił rodzimy Tyr (ang. Tiw). Stąd dzień na chwałę Tyra (Tiw’s day), obecnie znany jako Tuesday. Środa, czyli mądrość Razem ze środą przychodzi do nas pierwsza postać pojawiająca się w komiksach i filmach Marvela – Odyn, nordycki bóg mądrości, władzy, poezji i magii, sprzyjający także wojownikom. Znany jest również jako Wodan i to pod tym imieniem skrył się w nazwie środy, która najpierw funkcjonowała pod nazwą Wodan’s day, aby następnie ewoluować w obecny Wednesday. Czwartek, czyli pioruny W czwartek do akcji wkracza Thor, kolejny nordycki bóg – bóg burzy i piorunów, sił witalnych, a także rolnictwa (ze względu na jego władzę nad deszczem). Zapewne niewiele osób zdaje sobie sprawę z obecności popkulturowego bohatera w tym dniu, choć jest ona dosyć dobrze widoczna, w końcu Thor’s day → Thursday. Piątek, czyli bogini To, że dzień otwierający weekend został nazwany od imienia bogini, nie ulega wątpliwości, jednak źródła spierają się co do tego, o której…
Rumuński to jeden z mniej popularnych języków obcych. Jest na tyle niszowy, że zwykle przywodzi na myśl jedynie słynnego wampira Drakulę i garść stereotypów związanych z Rumunią, które z reguły są dalekie od rzeczywistości. Co to za język, czy jest trudny i czy warto się go nauczyć? Mimo że…
Książki poruszające szeroko pojętą tematykę lingwistyki przez długi czas pozostawały głównie w kręgu zainteresowania akademików zgłębiających tajniki tej nauki. Ale czy można teksty naukowe przełożyć z „polskiego na nasze” i sprawić, że zaintrygują nie tylko osoby zawodowo zajmujące się pracą z tekstem? W ostatnich latach na rynku wydawniczym pojawiło…
Znaki interpunkcyjne to temat rzeka, który najczęściej przepływa obok nieświadomych użytkowników języka. Choć w codziennej komunikacji nie zastanawiamy się nad regułami warunkującymi ich zastosowanie, warto je znać niezależnie od tego, czy pracujemy z tekstami, czy po prostu zależy nam na poprawnej pisowni. W przypadku bohaterów dzisiejszego wpisu – myślnika, półpauzy i dywizu – sprawę nieco komplikuje fakt, że zasady ich użycia nieco różnią się się w zależności od języka, podobnie jak w przypadku cudzysłowu (zobacz tutaj). Zatrzymajmy się jednak na polszczyźnie, bo nawet tutaj znajdziemy całkiem sporo zasad i wyjątków od nich. Czym różnią się poszczególne kreski i w jaki sposób należy je stosować? Myślnik – zapewnia przestrzeń do namysłu Myślnik (—), inaczej pauza, to najdłuższy z omawianych dziś znaków. Używamy go do oznaczenia zawieszenia głosu lub przerwy w wypowiedzi, np. Znalazłem nową pasję — kajakarstwo górskie, a także przed wyrażeniem uogólniającym treść wyszczególnioną w poprzednim członie zdania, np. Stosy książek, sprzęt do ćwiczeń i armia roślin doniczkowych — to wszystko mieściło się w niedużym pokoiku. Pauzy stosuje się również do zaznaczenia początków wypowiedzi w dialogu oraz przy wyliczeniach. Kolejne zastosowanie tego znaku to wyodrębnianie wtrąceń w zdaniu, np. Ten wyjazd — jak stwierdziłam po powrocie — był beznadziejnym pomysłem. Warto pamiętać, że pisownia polska zakłada użycie spacji po obu stronach myślnika. Półpauza – kreska uniwersalna Jak sama nazwa wskazuje, półpauza to znak interpunkcyjny nieco krótszy niż myślnik (–). Służy do określania przedziałów liczbowych, np. w godzinach 14–16, str. 56–63 (dość powszechnym błędem popełnianym przez Polaków jest otaczanie półpauzy pełniącej tę funkcję spacjami). Co istotne, myślnik jest coraz częściej zastępowany półpauzą, co można zauważyć również w tym artykule. Jest to podyktowane względami estetycznymi – tak długi znak typograficzny jak myślnik zajmuje zbyt dużo miejsca w tekście. Pamiętajmy, że półpauzę pełniącą funkcję myślnika należy otoczyć spacjami. Dywiz – ten, który łączy Dywiz, inaczej łącznik (-), jest najkrótszym znakiem ze wszystkich trzech. W przeciwieństwie do swoich większych krewniaków nie występuje między dwoma wyrazami, a jest znakiem międzywyrazowym, co…
Ta strona wykorzystuje pliki Cookies do poprawnego działania. Więcej informacji
Akceptuję