Baza wiedzy

Z pewnością każdy z nas spogląda na rok 2020 przez pryzmat jednego wydarzenia, które sparaliżowało cały świat – pandemii COVID-19. Przez kilka miesięcy na niebie nie było widać ani jednego samolotu, drogi byłe puste, a na zwykle hałaśliwych ulicach światowych metropolii panowała cisza.   Skoro w niektórych krajach nie można było nawet przekraczać granicy gminy, kto mógł myśleć o wyjeździe za granicę w ramach programu Erasmus+? Wydawało się to absolutnie niemożliwe, a jednak wiele odważnych studentów i studentek podążyło za swoim marzeniem i rozpoczęło tę piękną przygodę. Ale jak to wygląda w praktyce? Wszystko dzięki technologii Jak wszyscy dobrze wiemy, pandemia COVID-19 zatrzymała cały świat. Chociaż nigdy nawet nie przewidywaliśmy, że coś takiego może się wydarzyć, dzięki osiągnięciom technologii udało się nam funkcjonować w miarę „normalnie”. Właśnie dzięki technologii tysiące studentów w wielu krajach mogły kontynuować naukę, a jeszcze więcej osób miało możliwość pracy zdalnej. Również program Erasmus nie pozwolił, aby pandemia zniweczyła marzenia wielu studentów!   Erasmus (co jest akronimem European Community Action Scheme for the Mobility of University Students) to program wymiany studenckiej Unii Europejskiej zainicjowany w 1987 roku. Erasmus pozwala studentom uczyć się przez okres od 3 miesięcy do roku na zagranicznym uniwersytecie. Korzystając natomiast z mniej znanego programu Erasmus+ Traineeship, można odbyć praktyki zawodowe w jednym z krajów, które biorą w nim udział. W takim przypadku pobyt trwa od dwóch miesięcy do roku. Jak wygląda Erasmus w czasach zarazy? Mimo że w zależności od uczelni zmieniają się regulaminy i wytyczne, ogólne procedury dotyczące organizacji wymian studenckich w czasach pandemii pozostają podobne. W przypadku pogorszenia się sytuacji epidemicznej studenci przebywający na wymianie mieli możliwość kontynuowania studiów zdalnie, przebywając wciąż za granicą, lub powrót do domu i dalsze uczęszczanie na zajęcia w trybie zdalnym. W ramach Erasmus+ Traineeship studenci mieli do wyboru trzy warianty odbywania praktyk – na miejscu, blended (w trybie mieszanym) albo online. W pierwszym przypadku wszystko odbywa się podobnie jak przed pandemią, czyli student wyjeżdża za granicę. Opcja blended pozwala rozpocząć praktykę za granicą, a…

W życiu codziennym bardzo często zdarza nam się używać zapożyczeń z różnych języków, chociaż czasami nie jesteśmy tego do końca świadomi. Najwięcej elementów obcych w języku polskim pochodzi z pewnością z języka angielskiego, który współcześnie funkcjonuje na świecie jako lingua franca. Jeśli jednak spojrzymy w kierunku naszych zachodnich sąsiadów, zobaczymy, że również odgrywają ważną rolę w procesie kształtowania naszej mowy.   To, co łączy Polskę i Niemcy, to nie tylko granica państw, ale też długa historia i intensywnie podtrzymywane stosunki biznesowe. Nie można się więc dziwić, że w polszczyźnie możemy wyodrębnić także spory zasób słownictwa, który zawdzięczamy językowi niemieckiemu. Jakie są zapożyczenia z języka niemieckiego we współczesnym języku polskim? Jaka jest historia zapożyczeń z języka niemieckiego? Na zapożyczenia z języka niemieckiego stosuje się również określenie „germanizmy”. Chcąc doszukać się momentu ich pojawienia w języku polskim, musimy cofnąć się do czasów średniowiecznych. Wówczas całe centrum życia gospodarczego skupiało się wokół handlu, a do powstających w naszym kraju miast zaczęli zjeżdżać liczni niemieccy kupcy i handlarze. To właśnie za ich sprawą większość zapożyczeń z języka niemieckiego dotyczy zwrotów z obszaru handlu, prawa i budownictwa, wynikających w dużej mierze z wymienianych między sobą pojęć i powiedzeń.   Warto również wspomnieć, że germanizmy od początku pojawienia się w przestrzeni naszego języka wywierały istotny wpływ na lokalnie używane odmiany języka i gwary, i w tym miejscu prawdopodobnie większość z nas automatycznie pomyśli o Śląsku. Tak naprawdę zwiększoną obecność germanizmów w języku, zwłaszcza potocznym, spotkamy na wszystkich terenach, które historycznie były najbardziej związane z obszarem niemieckojęzycznym, czyli na całym terenie zaborów pruskiego i austriackiego. Przykłady zapożyczeń z języka niemieckiego Dziedziną, w której zapożyczenia z języka niemieckiego stanowią wyjątkowo liczną grupę, jest z pewnością prawo. Należą do niej m.in. słowa określające pełnioną przez daną osobę funkcję, np. kanclerz (niem. Kanzler), sołtys (niem. Schultheiss) lub wójt (niem. Vogt). Wiele niemieckich zapożyczeń to również wyrazy związane z miastem, które powstały w okresie lokacji miast średniowiecznych i nadawania im oficjalnych statusów prawnych w XIII-XVI w., a wśród nich bardzo znane…