Baza wiedzy

Listopadowe święto zakupów nie jest już dla nas niczym nowym; przywykliśmy do tej corocznej promocji, a dla wielu osób przeceny z okazji Black Friday są okazją do odhaczenia kilku pozycji z listy świątecznych prezentów i zrealizowania długo odkładanych zakupów.   Wzrastająca świadomość konsumentów sprawia jednak, że w ostatnich latach coraz jaskrawiej zauważamy różnice między czarnym piątkiem w Polsce i jego pierwowzorem, czyli Black Friday w USA. Jak nie dać się zwariować czarnopiątkowym okazjom, skąd nazwa Black Friday i kiedy wypada ten dzień?   Black Friday – geneza Skąd w ogóle pomysł na taką pozasezonową obniżkę cen? Na przestrzeni lat historia czarnego piątku zdążyła już obrosnąć mitami i legendami, a wiele z nich łączy tylko jedno, czyli miejsce narodzin tej świeckiej tradycji. Wszystkie tropy prowadzą, całkiem zresztą słusznie, do północnej Ameryki. Choć od wielu lat czarny piątek jest przede wszystkim synonimem spektakularnych scen w sklepach, warto wiedzieć, że pierwotną przyczyną zamieszania był… sport. W latach 60. XX wieku w Filadelfii w sobotę po Święcie Dziękczynienia rozgrywano mecz między drużynami Armii i Marynarki Wojennej. Dzień pomiędzy rodzinnym świętowaniem a sobotą pełną sportowych emocji, gdy ulice miasta wypełniały się przybywającymi z przedmieść mieszkańcami, był prawdziwą przeprawą dla filadelfijskiej policji.   Wśród wielu legend ta wydaje się doskonale tłumaczyć genezę terminu – bo kiedy jest Black Friday? Właśnie w dzień po amerykańskim Święcie Dziękczynienia. To natomiast zawsze obchodzone jest w czwarty czwartek listopada.   Dlaczego jednak czarny piątek? Czerń nie wzbudzała raczej pozytywnych konotacji; wiązano ją w końcu z czarnym wtorkiem i początkiem wielkiego kryzysu, a także czarnym poniedziałkiem – czyli dniem kolejnego krachu giełdowego. Według jednej z legend czerń symbolicznie odnosi się do barwy atramentu, którym zapisywano w księgach zysk, w przeciwieństwie do strat odnotowywanych na czerwono. Historia skrywa jednak jeszcze jeden czarny piątek z 1869 roku, kiedy dwóch inwestorów wywołało skandal, podnosząc znacząco ceny złota i doprowadzając w efekcie do krachu na giełdzie. Sytuacja ekonomiczna Stanów uległa poprawie dopiero wiele miesięcy po tym wydarzeniu.   Jak zatem widać, niełatwo jednoznacznie odpowiedzieć na…

Czy czytanie po angielsku jest zarezerwowane tylko dla osób biegle posługujących się językiem? I czy sięganie po literaturę w oryginale ma sens, jeśli dopiero zaczynamy przygodę z nauką angielskiego? Rozwiejmy od razu największą wątpliwość: nigdy nie jest za wcześnie, żeby zacząć czytać po angielsku!   Dobrze dobrana lektura pozwoli na pełne zanurzenie w kulturze, wzbogacenie słownictwa i poznanie nowych struktur gramatycznych. Jak jednak znaleźć wśród morza anglojęzycznych książek tę, która nie okaże się zbyt trudna i nie zniechęci nas do dalszych przygód?   Od czego zacząć czytanie po angielsku? Warto od razu rozprawić się z jednym mitem: anglojęzyczne lektury nie są zarezerwowane tylko dla osób swobodnie porozumiewających się w tym języku. Na każdym etapie nauki kontakt ze słowem pisanym pozwala na poznanie nowego wymiaru języka i zauważenie wszystkich niuansów oraz odniesień, które mogą się potencjalnie zagubić w procesie tłumaczenia. Do jakich źródeł warto sięgnąć na początku przygody z literaturą w obcym języku?   – Niezależnie od naszych czytelniczych preferencji w ojczystym języku, sięgając po raz pierwszy po książki w oryginale, warto przekonać się do historii dla dzieci i nastolatków. Często są napisane przystępniejszym językiem, a część źródeł udostępnia nawet materiały za darmo – warto zaglądać na stronę The British Council i Free Graded Readers.   –  Jeśli możemy pozwolić sobie na zainwestowanie w nową czytelniczą pasję, świetnym wyborem będzie seria Penguin Readers. To klasyka i współczesne bestsellery napisane w taki sposób, by mogli się z nimi zapoznać czytelnicy o zróżnicowanej znajomości języka.   – Dobrym wyborem są też klasyki, które znamy w polskiej wersji. Przygody Harry’ego Pottera lub Katniss Everdeen są napisane barwnym, ale przystępnym językiem, a neologizmy i nazwy własne nie będą stanowić problemu, gdy znane są ich polskie odpowiedniki.   – Ciekawym formatem są także powieści graficzne; tekstu nie jest tutaj dużo, czyta się je bardzo szybko, a satysfakcja z ukończonej lektury nie jest wcale mniejsza od tej towarzyszącej przeczytaniu standardowej książki. Można wybrać zarówno powieści napisane oryginalne w takiej formie (jak np. seria „Heartstopper” Alice Oseman), jak i klasyki…