Baza wiedzy

Kiedyś wydawały się nieformalne, mało poważne, a w dobrym tonie było prowadzenie biznesowej korespondencji tylko za pośrednictwem klasycznej poczty. W ciągu kilkunastu lat przeszliśmy jednak od okazjonalnego wymieniania maili do podtrzymywania większości kontaktów właśnie za pośrednictwem poczty elektronicznej. Maile zdominowały naszą komunikację zarówno w sferze zawodowej, jak i prywatnej, a skrzynkę w sieci sprawdzamy zdecydowanie częściej niż tę przed domem, za pośrednictwem której i tak najczęściej komunikują się z nami okoliczne restauracje i dostawcy mediów.   Pozornie wydaje się, że pisanie maili nie ma przed nami żadnych tajemnic. Jak jednak boleśnie przypomniała nam sytuacja z rozpoczynaniem maili od owianego złą sławą „witam”, nawet pozornie oczywiste sprawy mogą być problematyczne. Dzisiaj pora na krótki kurs z netykiety: jak pisać maile, żeby zwięźle i efektywnie się ze sobą porozumieć?   Krótko i na temat: jak przekazać maksimum treści? Dobry mail nie zaczyna się wcale dopiero od właściwego powitania! To oczywiście bardzo ważny element wiadomości, ale jeszcze wcześniej powinniśmy pamiętać o kilku kwestiach:   – Odpowiednia grupa odbiorców. Najczęstszym błędem jest wysyłanie wiadomości do wielu osób i niekorzystanie z funkcji UDW, co jest szczególnie dotkliwe wtedy, gdy wszyscy odbiorcy nie powinni mieć dostępu do adresów mailowych pozostałych osób. Powinniśmy też dwa razy zastanowić się przed kliknięciem przycisku „odpowiedz wszystkim” – czy naprawdę wszyscy, do których skierowano ten e-mail, będą zainteresowani kontynuacją naszej rozmowy?   – Zwięzły temat. Nie rozpisujmy się i postarajmy się zawrzeć w tym krótkim haśle możliwie jak najwięcej informacji, które pozwolą odbiorcy nadać mailom właściwy priorytet. „Zmiana daty szkolenia”, „Sugestie do prezentacji” czy „Pytania do planu konferencji” zdecydowanie usprawnią poranny przegląd skrzynki.   – Jeśli chcemy uniknąć przypadkowego wysłania wiadomości przed jej ostatecznym przygotowaniem, zostawmy pole adresu puste. Uzupełnijmy je tuż przed wysłaniem, tym samym unikając przypadkowej wysyłki niedokończonej wiadomości.   Jak zacząć i zakończyć maila? Oto temat, który rozpoczął jedną z najbardziej emocjonujących dyskusji na temat internetowego savoir-vivre’u. W dużym stopniu sposób, w jaki rozpoczniemy i zakończymy wiadomość, będzie uzależniony od naszej wiedzy na temat odbiorcy. Im bliższe nasze…

Język językowi nierówny: dzielą się na wiele kategorii i charakteryzują się wieloma cechami, wśród których można z pewnością wyodrębnić poziom trudności nauki.   Czy to oznacza, że „łatwiejsze” języki będą w jakiś sposób gorsze od „trudniejszych”? Niekoniecznie – na każdy z blisko 7000 języków świata składają się lata historii, tradycja i tożsamość kulturowa. Każdy z nich ma też swoje łatwiejsze i trudniejsze aspekty: język, którego gramatyka jest względnie prosta, może kryć wiele pułapek wśród np. zasad wymowy.   Jakie są najtrudniejsze języki świata i na czym polega ich trudność? Jeśli zagłębimy się w temat, natychmiast zdamy sobie sprawę, że listy najtrudniejszych języków świata nieznacznie różnią się od siebie. Nie ma w tym nic dziwnego – kryteria oceny trudności języka są mocno subiektywne. Na ogół przyjmuje się, że język trudny posiada skomplikowaną strukturę gramatyczną, rozbudowaną warstwę leksykalną lub złożony alfabet. Może też charakteryzować się zawiłymi zasadami wymowy. Kolejnym sposobem określenia trudności języka jest szacowana liczba godzin, które należy poświęcić na opanowanie go. Jak widać, powyższe kryteria nie są precyzyjne, a to sprawia, że ciężko jest jednoznacznie uporządkować języki świata według poziomu trudności.   Języki mroźnej północy, czyli fiński i islandzki Tworząc jeden z języków Śródziemia – Quenya – J. R. R. Tolkien opierał się m.in. na języku fińskim. W istocie ten język należący do grupy języków ugrofińskich jest niezwykle melodyjny, z czym niestety idzie w parze dość wysoki poziom skomplikowania gramatyki (15 przypadków) i warstwy leksykalnej (fiński jest językiem aglutynacyjnym, co objawia się w słowach takich jak np. kaksikymmentäyksi). Z kolei islandzki posiada w swoim alfabecie obce nam znaki (ð, Þ i æ), cechuje się zawiłą gramatyką oraz unikalnym słownictwem, co jest spowodowane długotrwałą izolacją tego kraju od wpływów zewnętrznych i praktykowanym po dziś puryzmem językowym (obce zwroty są wypierane przez odpowiedniki w języku islandzkim).   Bliski i Daleki Wschód, czyli arabski i chiński Konieczność nauki nowego alfabetu i trudna wymowa sprawiają, że zarówno arabski, jak i chiński z reguły pojawiają się na listach języków najtrudniejszych do opanowania. Przy nauce języka…