Dużo słyszy się, że bez zaawansowanej znajomości gramatyki i słownictwa, a także bez idealnej wymowy, nie ma w ogóle sensu odzywać się po francusku, bo na pewno spotka się to z dezaprobatą rozmówcy.
Panuje także stereotyp, że Francuzi nie przepadają za obcokrajowcami próbującymi mówić w języku Moliera, a wszelkie tego typu starania uważają za śmieszne. Czy tak rzeczywiście jest? Jak długo trzeba uczyć się francuskiego, żeby móc swobodnie zamówić café w towarzystwie croissant? A co z bardziej dogłębną znajomością języka? Zadajmy więc sobie następujące pytanie: czy język francuski jest trudny?
Debiutantom dla kurażu
Zacznijmy od łatwiejszych aspektów języka francuskiego. Przede wszystkim pamiętajmy, że rozpoczynając naukę, możemy od razu zacząć przyswajać słówka, korzystając ze wspólnego dla naszych języków alfabetu łacińskiego. Również większość konstrukcji pokrywa się z naszymi: takie same składowe i szyk zdania (podmiot, orzeczenie, dopełnienie), stawianie pytań przez odpowiednią intonację lub przez dodanie partykuły „czy” na początku zdania itp. Oprócz tego sprawę zdecydowanie ułatwia nam powszechność języka zakochanych. Tyczy się to nie tylko dostępności lektorów czy materiałów do nauki, ale przede wszystkim pakietu francuskich słów już nam znanych – z piosenek, gastronomii czy szeroko pojętej kultury.
C’est la vie i do przodu!
Czy język francuski jest trudny? Nie, kiedy okazuje się, że część słów już znamy, a nawet sami ich używamy, bo stały się one zapożyczeniami w języku polskim. Przyjrzyjmy się kilku przykładom: cydr (le cidre), farsz (la farce), marynata (la marinade), dewolaj (de volaille, dosłownie: „z drobiu”) czy szampan (champagne). Świadomie bądź nie, wplatamy w nasze wypowiedzi także wiele innych francuskich sformułowań: en face, à propos, déjà vu, crème de la crème, rendez-vous czy vis-à-vis.
Reguły prêt-à-porter
Wątpliwości co do tego, czy francuski jest trudny, nie wzięły się jednak znikąd. Pomimo tego, że używamy w nim znanych nam liter, to wymowa układanych z nich słów często jest już dla nas zupełnie obca. W języku francuskim królują samogłoski. Często tworzone przez nie dźwięki są do siebie bardzo podobne, a potrafią diametralnie zmienić znaczenie słowa. Dodatkowo panuje słuszne przekonanie o tym, że w gramatyce francuskiej zasady istnieją… tylko dla zasady. Przy każdym temacie, obok notatek opisujących reguły, nierzadko należy wydzielić znaczącą część na wypisanie wyjątków od nich. Co więcej, niektóre struktury gramatyczne występujące w języku francuskim, jak na przykład subjonctif, nie mają swojego odzwierciedlenia w języku polskim, co może powodować trudności w przyswojeniu ich zastosowania.
Comme si, comme ça
Czy da się więc jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy język francuski jest trudny do nauczenia? Nie da się udzielić odpowiedzi bez zaznaczenia rzeczy oczywistej, tzn. wszystko zależy od oczekiwań co do naszego poziomu oraz indywidualnych predyspozycji. Wystarczy ci możliwość przywitania się z kimś i życzenia miłego dnia? Świetnie, to jest w zasięgu twoich możliwości. Pragniesz płynnie rozmawiać na temat gospodarki albo czytać Victora Hugo w oryginale? Dużo samozaparcia i naturalnej smykałki do języków, a na pewno się uda. Francuzi mówią zbyt szybko i skrótowo? Poproś o wolniejsze powtórzenie, a zobaczysz, że z chęcią ci pomogą. Wyobraź więc sobie jak wszyscy, słysząc cię, mówią: Chapeau bas!, zamiast znowu martwić się, że popełnisz jakieś faux pas.
