Baza wiedzy

W rzeczywistości, w której znajomość języków obcych jest już raczej koniecznością niż wartością dodaną, wielojęzyczność jest ogromną zaletą – zwłaszcza, że korzyści obejmują o wiele więcej niż umiejętność swobodnego porozumiewania się w dwóch lub więcej językach. Często traktowana jako zjawisko nierozłącznie związane z emigracją, bywająca niemałym wyzwaniem dla całych rodzin (i to nie tylko dla najmłodszych jej członków), wielojęzyczność obejmuje całe spektrum ciekawych zagadnień związanych z neurolingwistyką, procesami poznawczymi, akwizycją języka, a nawet filozofią.   Dwujęzyczność na świecie ma mnóstwo odcieni; od znajomości wielu języków wymuszonej przez sytuację rodzinną lub życiową po dwujęzyczność zamierzoną, kiedy nauka języka obcego jest konsekwentnie realizowanym planem. Bez względu na okoliczności warto świadomie wspierać rozwój pociech i zadbać o to, by dwujęzyczność dzieci – zalety i wady – nie miały przed nami żadnych tajemnic.     Dwujęzyczność – definicja Wielojęzyczność nie zawsze była postrzegana pozytywnie; wczesne badania wskazywały wręcz, że równoczesne przyswajanie dwóch lub więcej języków może mieć niekorzystny wpływ na rozwój umiejętności poznawczych. Kenji Hakuta wskazuje jednak, że uzyskane wyniki były rezultatem badań prowadzonych w błędny sposób, np. przez porównanie wielojęzycznych uczestników badania z osobami monojęzycznymi. Globalizacja, możliwość podjęcia pracy i studiów za granicą, a także łatwość emigracji sprawiły, że obecnie znacząca część populacji świata posługuje się co najmniej dwoma językami, a badania nad dwujęzycznością dawno przestały być zajęciem niszowym, któremu oddawało się niewielkie grono zafascynowanych tematem naukowców.   Jednoznaczna definicja dwujęzyczności to trudne wyzwanie; najbardziej pojemnym konceptem wydaje się być ten proponowany przez Hugo Baetensa Beardsmore’a, który określa umiejętność posługiwania się językiem jako kontinuum. Na jednym końcu znajdują się osoby jednojęzyczne, natomiast na drugim te, które osiągnęły pełną dwujęzyczność. W pojemnej przestrzeni pomiędzy jest miejsce dla wszystkich użytkowników języka, którzy nie przypadają na skrajne krańce spektrum.   Gdzie w tym zagadnieniu jest miejsce dla filozoficznych rozważań? Nawet zastanawiając się, co to jest dwujęzyczność, musimy zmierzyć się z podstawową kwestią: jak dobrze musimy posługiwać się językiem, bo uznać się za osobą wielojęzyczną? I czy można w ogóle znać tylko jeden język w erze zapożyczeń…

Dni tygodnia należą do jednych z pierwszych słów poznawanych w trakcie nauki języka obcego. Jeśli chodzi o angielskie nazwy, możemy się też często spotkać z nimi w życiu codziennym – chociażby korzystając z kalendarza.   Angielskie nazwy dni tygodnia są zatem dobrze znane większości ludzi. Czy wiecie jednak, co wspólnego mają z bohaterami Marvela? Okazuje się bowiem, że etymologia (czyli pochodzenie) tych słów jest szalenie interesująca i raczej nieznana szerszej publiczności. Znajdziemy tam nordyckich bogów, ciała niebieskie oraz odwołania do łaciny i staroangielskiego. Przyjrzyjmy im się z bliska i rozszyfrujmy, do czego odnosi się nazwa każdego z dni.   Poniedziałek, czyli księżyc Nazwa pierwszego z dni tygodnia pochodzi od łacińskiego dies Lunae, po angielsku: the day of the Moon, czyli dzień księżyca. W staroangielskim brzmiała ona Monandæg – w miarę upływu czasu i zmian zachodzących w języku przekształciła się w dzisiejszy Monday.   Wtorek, czyli wojna Znów mamy mały odnośnik do łaciny, w której ten dzień był poświęcony bogowi wojny – Marsowi. Jednak jako że język angielski należy do rodziny języków germańskich, rzymskiego boga zastąpił rodzimy Tyr (ang. Tiw). Stąd dzień na chwałę Tyra (Tiw’s day), obecnie znany jako Tuesday.   Środa, czyli mądrość Razem ze środą przychodzi do nas pierwsza postać pojawiająca się w komiksach i filmach Marvela – Odyn, nordycki bóg mądrości, władzy, poezji i magii, sprzyjający także wojownikom. Znany jest również jako Wodan i to pod tym imieniem skrył się w nazwie środy, która najpierw funkcjonowała pod nazwą Wodan’s day, aby następnie ewoluować w obecny Wednesday.   Czwartek, czyli pioruny W czwartek do akcji wkracza Thor, kolejny nordycki bóg – bóg burzy i piorunów, sił witalnych, a także rolnictwa (ze względu na jego władzę nad deszczem). Zapewne niewiele osób zdaje sobie sprawę z obecności popkulturowego bohatera w tym dniu, choć jest ona dosyć dobrze widoczna, w końcu Thor’s day → Thursday.   Piątek, czyli bogini To, że dzień otwierający weekend został nazwany od imienia bogini, nie ulega wątpliwości, jednak źródła spierają się co do tego, o której…