Baza wiedzy

W powojennej Europie granice administracyjne poszczególnych państw raczej nie mają skłonności do wędrówek po mapie. Nie obserwujemy również tak spektakularnych i dramatycznych zjawisk jak podboje i rewolucje. W ostatnim czasie jedno z państw w samym centrum Europy zmieniło jednak całkiem sporo – swoją nazwę.   Holandia, bo oczywiście o niej mowa, na początku 2020 r. zmieniła będącą w powszechnym użyciu nazwę kraju na „Niderlandy”. Co spowodowało tę decyzję i jakie są jej konsekwencje? Czy określenie „Holandia” jest teraz błędne? W dalszej części artykułu postaramy się rozwiać wszelkie wątpliwości.   Niderlandy czy Holandia – jak nazywa się teraz państwo ze stolicą w Amsterdamie? Kraj tulipanów, kanałów i rowerów nosi pełną nazwę „Królestwo Niderlandów” (niderl. Koninkrijk der Nederlanden) i poza Europą obejmuje również terytoria znajdujące się na Karaibach. „Holandia” stanowi krótką formę nazwy państwa w języku polskim – jej odpowiednikiem zarówno w języku angielskim, jak i niderlandzkim, jest słowo pochodzenia germańskiego Holland. Alternatywą dla tego skrótu jest określenie „Niderlandy” (ang. The Netherlands, niderl. Nederland). Po zmianie z 2020 r. oficjalna nazwa państwa pozostaje taka sama, zmianie uległa jedynie nazwa skrócona. Dotychczas „Holandia” i „Niderlandy” funkcjonowały obok siebie jako równoważne zamienniki, teraz formę preferowaną w oficjalnej komunikacji stanowią „Niderlandy”.     Dlaczego nastąpiła zmiana? Za tą osobliwą zmianą stoi branża turystyczna, strategia promowania państwa i kierowania ruchem turystycznym. Oba skrótowe określenia Królestwa Niderlandów nawiązują do historycznych krain geograficznych, przy czym „Holandia” opisuje jedynie niewielki obszar kraju w dzisiejszej postaci, a konkretnie jego dwie zachodnie prowincje. Na tym terenie znajdują się trzy największe miasta Holandii: Amsterdam, Rotterdam i Haga, co czyni go miejscem koncentracji ruchu turystycznego. „Niderlandy” (dosł. „niskie kraje”) to nieco szersze pojęcie, obejmujące całość europejskiego terytorium Holandii. Decyzję o zmianie nazwy kraju jego władze motywują zamiarem zwrócenia uwagi na tereny mniej rozpoznawalne i budzące z reguły mniejsze zainteresowanie turystów, a przez to osiągnięcia bardziej zrównoważonego ruchu turystycznego.   Czy to oznacza, że zmiana jest czysto kosmetyczna? Niekoniecznie – jeśli przyjrzymy się całej sprawie nieco bliżej, odkryjemy kilka niewygodnych kwestii, z jakimi boryka…

Z pewnością każdy z nas spogląda na rok 2020 przez pryzmat jednego wydarzenia, które sparaliżowało cały świat – pandemii COVID-19. Przez kilka miesięcy na niebie nie było widać ani jednego samolotu, drogi byłe puste, a na zwykle hałaśliwych ulicach światowych metropolii panowała cisza.   Skoro w niektórych krajach nie można było nawet przekraczać granicy gminy, kto mógł myśleć o wyjeździe za granicę w ramach programu Erasmus+? Wydawało się to absolutnie niemożliwe, a jednak wiele odważnych studentów i studentek podążyło za swoim marzeniem i rozpoczęło tę piękną przygodę. Ale jak to wygląda w praktyce? Wszystko dzięki technologii Jak wszyscy dobrze wiemy, pandemia COVID-19 zatrzymała cały świat. Chociaż nigdy nawet nie przewidywaliśmy, że coś takiego może się wydarzyć, dzięki osiągnięciom technologii udało się nam funkcjonować w miarę „normalnie”. Właśnie dzięki technologii tysiące studentów w wielu krajach mogły kontynuować naukę, a jeszcze więcej osób miało możliwość pracy zdalnej. Również program Erasmus nie pozwolił, aby pandemia zniweczyła marzenia wielu studentów!   Erasmus (co jest akronimem European Community Action Scheme for the Mobility of University Students) to program wymiany studenckiej Unii Europejskiej zainicjowany w 1987 roku. Erasmus pozwala studentom uczyć się przez okres od 3 miesięcy do roku na zagranicznym uniwersytecie. Korzystając natomiast z mniej znanego programu Erasmus+ Traineeship, można odbyć praktyki zawodowe w jednym z krajów, które biorą w nim udział. W takim przypadku pobyt trwa od dwóch miesięcy do roku. Jak wygląda Erasmus w czasach zarazy? Mimo że w zależności od uczelni zmieniają się regulaminy i wytyczne, ogólne procedury dotyczące organizacji wymian studenckich w czasach pandemii pozostają podobne. W przypadku pogorszenia się sytuacji epidemicznej studenci przebywający na wymianie mieli możliwość kontynuowania studiów zdalnie, przebywając wciąż za granicą, lub powrót do domu i dalsze uczęszczanie na zajęcia w trybie zdalnym. W ramach Erasmus+ Traineeship studenci mieli do wyboru trzy warianty odbywania praktyk – na miejscu, blended (w trybie mieszanym) albo online. W pierwszym przypadku wszystko odbywa się podobnie jak przed pandemią, czyli student wyjeżdża za granicę. Opcja blended pozwala rozpocząć praktykę za granicą, a…