Baza wiedzy

W języku polskim królują zapożyczenia z języka angielskiego i niemieckiego, ale jeśli poświęcimy chwilę na poszukiwania, okaże się, że zachodni kraniec Europy również wtrącił swoje trzy grosze do naszego słownika. Jakie są zapożyczenia z języka hiszpańskiego we współczesnej polszczyźnie?   Jeśli wyodrębnimy zasób słów pochodzenia hiszpańskiego, które funkcjonują w codziennej mowie Polaków, otrzymany zbiór nie będzie imponujący na tle wyrazów zapożyczonych z innych języków europejskich. Spora odległość i brak intensywnych kontaktów między Polską a Hiszpanią przez większą część historii obu państw zaowocowały niewielką wymianą słownictwa. Zasób zapożyczeń z języka hiszpańskiego jest jednak na tyle interesujący, że warto przyjrzeć mu się nieco bliżej.     Skąd wzięły się zapożyczenia z hiszpańskiego w języku polskim? Zapożyczenie z języka hiszpańskiego określa się w naszym kraju jako hiszpanizm lub iberyzm (to drugie odnosi się również do zapożyczeń z języka portugalskiego). Co istotne, hiszpanizmy mogą pochodzić nie tylko z Hiszpanii, ale również z krajów Ameryki Łacińskiej. Często interesująca jest ich etymologia i droga, jaką przebyły, aby w końcu wylądować w słowniku Polaków. Spora część wspomnianych zapożyczeń przeszła do nas przez język angielski lub francuski, co odzwierciedla kierunki rozprzestrzeniania się trendów w Europie.   Przykłady zapożyczeń z języka hiszpańskiego Największa grupa iberyzmów to słowa opisujące pojęcia, zjawiska i zwyczaje charakterystyczne dla obszaru Hiszpanii i krajów hiszpańskojęzycznych. Należy do nich np. corrida, sombrero, hacjenda, fiesta, sjesta. Szczególną grupą są nazwy tańców (tango, flamenco, rumba, salsa, cumbia, bolero) oraz potraw i napojów (paella, tortilla, sangria, tapas, nachos). W tym miejscu warto zaznaczyć, że prawidłowa wymowa nieco problematycznych wyrazów paella i tortilla to paeja i tortija.   Ciekawym przypadkiem jest słowo aligator, które wprawdzie przeszło do polszczyzny z języka angielskiego, ale angielski z kolei zapożyczył je z hiszpańszczyzny. Pierwowzorem naszego aligatora jest słowo lagarto oznaczające „jaszczurkę” lub „jaszczura”. Inne słowo o interesującej historii to mural (hiszp. „ścienny”) – współczesne murale zostały spopularyzowane przez meksykańskich artystów na początku XX wieku.   Istnieją również zapożyczenia z języka hiszpańskiego w języku współczesnej młodzieży. Najbardziej charakterystyczne to z pewnością maniana (hiszp. „jutro”), opisujące…

Na przestrzeni lat stały się nieodłączną częścią języka i towarzyszą nam każdego dnia – czy tego chcemy, czy nie. Choć często spoglądamy się na nie z niechęcią, traktujemy jako zagrożenie dla istniejących słów, w wielu przypadkach zapożyczenia z języka angielskiego wyjątkowo trafnie opisują pewne zjawiska i trudno wyobrazić sobie codzienność bez takich słów jak biznes i komputer, kuchenne zapasy bez keczupu, a damską garderobę bez kardiganu.   Przykłady zapożyczeń z angielskiego można mnożyć, ale dla większości z nas pozostają niewidoczne; udało im się tak doskonale wtopić w codzienność, że ich pochodzenie nierzadko jest dla nas zaskoczeniem. Warto wspomnieć, że równie często mamy do czynienia z kalkami językowymi, czyli efektami błędnych tłumaczeń – które przyjmują się równie dobrze, czego doskonałym przykładem jest wszechobecny kontent. Zapożyczenia z języka angielskiego we współczesnej polszczyźnie Zapożyczenia to szeroki wachlarz słów i fraz, które przywędrowały do polskiego z języków obcych. Część z nich zachowuje oryginalną pisownię, inne zostają spolszczone, różnią się też zasady dotyczące odmiany tych wyjątkowych słów przez przypadki. Łączy je jedno: kiedy już rozgoszczą się na dobre w codziennej komunikacji, nie sposób się ich pozbyć. Pewne obszary są bardziej podatne na ich występowanie; zdecydowanie należą do nich branże związane z IT, gdzie tempo narzucają międzynarodowe korporacje i dynamiczny rozwój technologii, za którym często z trudem nadąża język. To właśnie tam królują calle, targety i deadline; trudno o równie zwięzłe, trafne i bezpośrednie odpowiedniki, które w szybkim czasie przyjęłyby się szeroko w firmach. Kulturalna polszczyzna i wpływy obcych języków Równie podatnym gruntem jest kultura i sztuka, w której niemal wszystko – od hobby, którym może być układanie puzzli, po relaks przy kolejnym sezonie ulubionego serialu lingwistycznie opiera się na słowach zaczerpniętych z innego języka. Szczególnie ciekawym obszarem jest branża filmowa, w której nietrudno o pomyłkę: reżyserzy mogą kręcić obrazy, wiele mówi się o kinematografii zamiast – prawidłowo – o zdjęciach, a media rozpisują się o najnowszych produkcjach filmowych. Nazwy części filmowych gatunków nie doczekały się swoich polskich odpowiedników, ale podobny trend pojawia się obecnie w…