Baza wiedzy

Wodząc palcem po mapie i zastanawiając się nad najlepszym miejscem na letni wypoczynek, niewiele osób uwzględnia oficjalny język kraju jako istotne kryterium wyboru. Dominacja angielskiego jest oczywistością, a niemożność porozumienia się z usługodawcami w miejscowości turystycznej wydaje się być absurdem.   Ze swojej niechęci do nauki języków obcych słyną Francuzi, którzy nie tylko w swojej ojczyźnie, ale i w każdym innym kraju próbują skomunikować się po francusku. O ile nie dziwi to w Montrealu czy Quebecu, może być odebrane co najmniej niechętnie przez Anglików czy Polaków. Klucz do sympatii tubylców Dla niektórych podróżujących rozmówki z podstawowymi frazami w danym języku są w drodze rzeczą równie niezbędną jak szczoteczka do zębów. Inni nie mogą się obyć bez szczoteczki, ale uważają, że przyswojenie dziękuję czy dzień dobry w ojczystym języku odwiedzanego kraju leży poza zasięgiem ich możliwości. Choć bez wątpienia proste słówka znajdujące się w podstawowych książeczkach nie pomogą turyście w zdobyciu promocyjnych biletów na koncert, o którym wiedzą tylko tubylcy, mogą one okazać się pomocne w zaskarbieniu sobie sympatii miejscowych osób. Nawet jeżeli po chwili kulawej konwersacji dojdziecie do wniosku, że lepiej jest się porozumiewać po angielsku, z pewnością osoba obcojęzyczna będzie mile zaskoczona faktem, że ktoś zadał sobie choć tyle trudu, by nauczyć się podstaw w jej ojczystym języku. Większy komfort podróży Warto zadbać także o swoje zdrowie – podstawowa umiejętność przekazania informacji o alergiach, zażywanych lekarstwach bądź istotnych schorzeniach może uratować turyście życie w chwili wystąpienia niezaplanowanych okoliczności, dlatego dobrze jest wcześniej zadbać o bezpieczeństwo podróży i jej komfort. Decyzja o miejscu, do którego docelowo podróżujemy, może mieć wpływ na językowe plany. W odległych, mniej popularnych miejscach krajów, które żyją z turystyki, możemy spotkać się z tym, że trudno będzie znaleźć kogoś porozumiewającego się swobodnie po angielsku. Wtedy bardzo pomocne mogą okazać się chociaż podstawowe zwroty w miejscowym języku.

Spośród wielu międzynarodowych autorów, malarzy oraz kompozytorów niewątpliwie to przedstawiciele Rosji byli jednymi z najbardziej docenionych na świecie. Większość osób nie ma problemu z przypomnieniem sobie najznakomitszych nazwisk, takich jak Bułhakow, Rachmaninow, Puszkin czy Sierow. Na rosyjskiej mapie kulturalnej znajduje się jednak najważniejszy jej punkt – Moskwa. To właśnie to miasto od wieków jest mekką twórczości artystycznej pisarzy, kompozytorów, malarzy czy muzyków.   Jedną z najważniejszych postaci związanych z Moskwą jest Aleksander Puszkin. W mieście zachowano liczne pamiątki po wyjątkowo lubianym autorze – to domy i posiadłości Puszkina; jego nazwisko do dziś noszą m.in. ulica, plac, muzeum, teatr, stacja metra oraz biblioteka. W Moskwie przyszedł na świat i spędził swe dzieciństwo Fiodor Dostojewski; właśnie tu zaczęła się także błyskotliwa kariera Antoniego Czechowa. Warto wspomnieć także o tym, że znany głównie dzięki swoim literackim dokonaniom Czechow ukończył w 1884 roku Wydział Nauk Medycznych. Jedna z najznamienitszych postaci rosyjskiej literatury, Michaił Bułhakow, mieszkał przez kilkanaście lat w Moskwie, tam też został pochowany – a co najważniejsze, jej obyczajowe i społeczne realia stały się kanwą dla wydarzeń jego wielkiej powieści, Mistrza i Małgorzaty. Nie tylko literatura Moskwa już w XV wieku zapisała się znacząco w historii malarstwa – rozsławiły ją dokonania Andrieja Rublowa. Sztuka późniejszych twórców, takich jak Kazimierz Malewicz, Władimir Tatlin, Aleksandr Rodczenko czy Wassily Kandinsky, została przedstawiona szerokim masom dopiero na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Wielu malarzy tworzących tuż po wojnie wyjeżdżało natomiast za granicę w związku z ograniczeniami związanymi z sytuacją polityczną oraz nasileniem stalinowskiego kultu jednostki. Poza pisarzami niewątpliwie jednymi z najlepiej zapamiętanych moskiewskich artystów są muzycy i kompozytorzy. Sam język jest śpiewny, a Rosjanie chętnie nie tylko śpiewają, ale i tworzą własną muzykę. Jedną z najważniejszych postaci był Michaił Rubinstein – dyrygent i pianista – który zorganizował w Moskwie pierwsze zajęcia muzyczne, przekształcone później w konserwatoria. Profesorem Konserwatorium był m.in. Piotr Czajkowski, który w tym właśnie mieście pracował nad swoimi najważniejszymi dziełami: Jeziorem łabędzim, Eugeniuszem Onieginem czy IV Symfonią. Wpływ Rosjan na polską muzykę Muzeum Skriabina, w którym ostatnie…